เฮลิคอปเตอร์แบบที่ ๖ ข (ฮ.๖ข)
Bell 412 เป็นเครื่องที่บรรทุกได้ 15 ที่ ( 14+1 นักบิน) มีใบพัด สี่ ใบ เป็นเครื่องที่ มีต้นแบบ มาจาก Bell 212 ลำตัว เป็นแบบเดียวกับ Bell 212. เครื่อง Bell 412 ใช้เครื่องยนต์ Pratt & Whitney PT6T-3D เป็นเครื่องยนต์คู่ (แฝด) มีกำลัง ที่จ่ายออกจากอุปกรณ์ถ่ายทอดพลังงานจากเครื่องยนต์(transmission) 1370 กำลังม้า ความแตกต่างระหว่าง Bell 212 กับ Bell412 อยู่ที่ใบพัดหลัก (main rotor blade) คือ Bell 212 มี 2 ใบ สำหรับ Bell 412 มี 4 ใบ และเครื่องยนต์ของ Bell ! 412 มีกำลังสูงกว่า (โปรดดู Bell 212 ประกอบ) Bell 412 บินครั้งแรกเมื่อเดือน สิงหาคม 1979. และเริ่มส่งมอบ ในปี 1981. มาในปี 1985 รุ่น Bell 412SP (Special Performance) ก็ได้ถูก แนะนำ เป็นรุ่น ที่ได้ พัฒนาให้ดีขึ้น จากรุ่น Bell 412 ที่มีใบพัดหลัก สี่ใบ รุ่น Bell 412SP ใช้เครื่องยนต์รุ่น PT6T-3B-1 เป็นเครื่องยนต์คู่ และในปี 1991 รุ่น Bell 412SP ก็ได้ถูก upgraded เป็นรุ่น Bell 412HP ด้วยการเพิ่ม ประสิทธิภาพ ของระบบ transmission เพื่อเพิ่มสมรรถนะของ เฮล! ิคอปเตอร์เอง Bell 412HP ใช้เครื� ��องยนต์ PT6T-3BE เป็นเครื่องยนต์คู่ เช่นกัน อีกรุ่นหนึ่งคือรุ่น Bell 412EP (Enhanced Performance) เป็นรุ่นที่ปรับปรุง ให้เป็นเครื่อง ส่งกำลัง บำรุง และใช้ในการ ปฏิบัติการ ค้นหา และ ช่วยเหลือ และภาระกิจ พิเศษอื่นๆ เครื่องรุ่น Bell 412EP ใช้เครื่องยนต์ PT6T-3D.

ประเภท : เฮลิคอปเตอร์พระที่นั่ง
ผู้ผลิต : บริษัท เบลล์ เฮลิคอปเตอร์ ประเทศ สหรัฐอเมริกา
เครื่องยนต์ : PT6T-3B ชนิด จำนวน ๒ เครื่อง
น้ำหนักตัวเปล่า : ๖,๒๒๓ ปอนด์
น้ำหนักสูงสุดวิ่งขึ้น : ๑๑,๖๐๐ ปอนด์
ความเร็วสูงสุด : ๑๔๐ ไมล์/ชม.
เพดานบิน : ๑๔,๒๐๐ ฟุต
ระยะบินไกลสุด : ๒๖๑ ไมล์
ประจำการเมื่อ : ๑๐ มิ.ย.๒๕๒๕
นามเรียกขาน Spider

Ref: ITIS 34350

ชื่อวิทยาศาสตร์: Adhatoda vasica Nees
ชื่อสามัญ: เสนียด
ชื่อพื้นเมืองอื่นๆ:
ลักษณะ:
ใบ:
ดอก:
การดูแล:
การขยายพันธุ์:
ประโยชน์:

เรือประจัญบานยามาโตะ (「大和」, Yamato, 大和) เป็น เรือประจัญบานของกองทัพเรือญี่ปุ่น โดยตั้งชื่อมาจากชื่อจังหวัด ยามาโตะ ในประเทศญี่ปุ่น เป็นเรือชั้นเดียวกับเรือประจัญบานมูซาชิซึ่งมีขนาดใหญ่ที่สุดและหนักที่สุด เรือประจัญบานยามาโตะ มีปืนใหญ่ 460 มิลลิเมตร(18.นิ้ว) ซึ่งเป็นปืนใหญ่ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยติดตั้งบนเรือประจัญบาน



สารบัญ
ยามาโตะ เรือประจัญบานชั้นที่แข็งแกร่งที่สุดของญี่ปุ่นหลังจาก สนธิสัญญาลดอาวุธที่กรุงวอชิงตันการสัมนาลอนดอนครั้งที่ 2 ในปี 1936 สนธิสัญญา ขยายโดย สนธิสัญญาราชนาวีลอนดอน ในปี 1930 เพื่อสร้างเรือประจัญบานก่อน ปี 1937
งานการออกแบบบนเรือประจัญบานยามาโตะเริ่มต้นในปี 1934 และหลังการแก้ไขการออกแบบ 68,000 ตันถูกยอมรับในเดือนมีนาคม 1937 ยามาโตะ'ถูกยอมรับรวบรวมเพิ่มขี้นไว้ด้วย ที่อู่เรือที่ตระเตรียมพิเศษเพื่อซ่อนการก่อสร้างของที่ คุเระ
กองทัพเรืออเมริกา เพื่อเรือประจัญบาน กับเหมือนกันโดยปราศจากการจำกัดการออกแบบการโจมตีที่รุนแรงหรือการจัดการที่ป้องกันตัวได้ไม่เพียงพออเมริกาที่เชื่อว่า ยามาโตะ มีปืนใหญ่ขนาด 406 มม.(ปืน 16 นิ้ว) และระวางขับน้ำ 45,000 ตัน เปรียบได้กีบเรือประจัญบาน เรือประจัญบานไอโอว่า


ในปี พ.ศ.๒๔๙๗ ภายหลังจากการทำสัญญาลดอาวุธแล้ว จักรพรรดินาวีได้ถือโอกาส พยายามแข่งขันการสร้างเรือประจัญบาน ที่มีอานุ ภาพสูงกับอังกฤษ และ

สหรัฐ ฯ แต่เนื่องจาก ปัญหาด้านการเงินทำใ ห้ญี่ปุ่นไม่สามารถต่อเรื อสู้สหรัฐ ฯ ได้ จึงได้วา งแผนว่า ไหน ๆ จะสร้าง
ร้างให้มีขนาดใหญ่อีกทั้ง มีอาวุธปืนใหญ่ที่เรือ ข้าศึกไม่สามารถจะเ ข้า มา ในรัศมีของปืน เรือขนาดใหญ่นี้ได้เลย
ะจัญบานที่มีจำนวนน้อย
กว่า แต่มีสมรรถนะที่เห นือกว่าศัตรูในการต่อกร กับสหรัฐ ฯ ที่ช่วงชิงควา ม เป็นใหญ่ในมหาสมุท ร แปซิฟิก ญี่ปุ่นจึงได้เริ่ มวางแผนในการสร้างเรื อประจัญบานลำที่ ๑ โด

ยใช้ชื่อว่า "ยามาโต้" ลำที่ ๒ ให้ชื่อว่า "มุซา ชิ" ลำที่ ๓ ใช้ชื่อว่า " ชินาโน" ทั้งมีแผนที่จะเ พิ่มจำนวนขึ้นจนถึง ๕ ลำ
นใหญ่เรือขนาด ๑๘ นิ้ว ห รือ ๔๖ เซนติเมตร จำนวน ลำละ ๙ กระบอก ที่มีรัศมี การยิงเหนือเรือประจัญบา นของศัตรู




การก่อสร้าง
ยามาโตะได้รับการออกแบบโดย Keiji Fukuda และได้รับการออกแบบโดยทั่วไปที่ยอดเยี่ยมการออกแบบถูกเริ่มในปี 1920 โดย Fukuda'คือผู้ที่อยู่มาก่อน Yuzuru Hiraga การออกแบบของ ยามาโตะ ความสามารถที่จำนวนมากที่บรรจุน้ำมันเชื้อเพลิง
ปืนใหญ่ 9 กระบอกขนาด 460 มม.ปืนใหญ่อาวุธที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการรบทางทะเล เรือประจัญบานยามาโตะ แต่งตั้งความสำเร็จหลักในจักรพรรดินาวีญี่ปุ่น ผลกระทบจากการระเบิดสูงกว่าของอาวุธหลักที่ป้องกันเรือบนดาดฟ้าเรือหรือตำแหน่งปืนต่อสู้อากาศยานทั้งหมด สงครามปิด ที่ซามาร์ เรือซึ่งเกือบจะถูกการโจมตีทางอากาศอย่างต่อเนื่องและอาจจะได้การป้องกันจากก�! �รยิงอาวุธหลักของกองกําลังสหรัฐ



ความสามารถในการออกแบบ
กระสุนของปืนใหญ่บนเรือรบยามาโตะมีน้ำหนักเกือบ 2 ตัน สามารถเจาะทะลุเกราะเหล็กหนา 45 cm ได้



เกราะของเรือยามาโตะ
หลังจากวันที่ 24 ตุลาคม 1944 ผ่านไป ญี่ปุ่นสูญเสีย เรือประจัญบาน 3 ลํา เรือบรรทุกเครื่องบิน 4 ลํา เรือลาดตระเวณ 9 ลําและเรือพิฆาต 8 ลํา รวมทั้งหมด 24 ลํา ส่วนเรือที่รอดมุ่งออกจากเลย์ตี้สู่ทะเลฟิลิบปินส์ซึ่งในวันที่ 25 ตุลาคมกําลังหลักที่ออกสู่ทะเลฟิลิปปินส์พบกองกําลังเรือบรรทุกเครื่องบินสหรัฐซึ่งเป็นหมวดเรือบรรทุกเครื่องบินคุ้มกัน ในครั้งนี้เรือประจัญบ�! ��นยามาโตะได้ใช้กระสุนของป้อมปืนใหญ่ ซึ่งมีขนาดน้ำหนักเกือบ 2 ตันซึ่งใช้ยิง 6 กระบอกป้อมละ 3 กระบอกรวม 6 กระบอกยิงใส่เรือบรรทุกเครื่องบินสหรัฐจนจม หลังจากสหรัฐยึดครองฟิลิบปินส์เรือประจัญบานยามาโตะเดินทางกลับไปยังญี่ปุ่นเพื่อซ่อมแซมส่วนที่เสียหาย



การออกรบที่เลย์ตี้
ในวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1945 กองทัพสหรัฐมีการพิจารณาให้ใช้เรือทั้งหมด 10 ลําเข้าบุกเกาะโอกินาว่า เรือยามาโตะได้รับคำสั่งจากกองทัพญี่ปุ่นให้เข้าปฏิบัติการที่เรียกว่า KIKUSUI โดยมีภารกิจให้ทำการล่อฝูงบินอเมริกันให้ออกจากน่านน้ำโอกินาวา เปิดโอกาสให้ฝูงบินคามิคาเซ่ของญี่ปุ่นบินฝ่าด่านป้องกันของฝูงบินอเมริกา เพื่อเข้าโจมตีกองทัพเรือและปกป้องไม่ให้กองทั�! ��สหรัฐยึดเกาะโอกินาวาได้ แต่ในปฏิบัติการนี้เรือยามาโตะมีน้ำมันเชื้อเพลิงเพียงแค่เที่ยวเดียวเท่านั้น เรือประจัญบานยามาโตะและเรือลําอื่นถูกตรวจพบในเวลาหลังเริ่มปฏิบัติการ 12.35 นาที จึงถูกเครื่องบินสหรัฐ 3 หน่วยกิจเข้าโจมตีซึ่งแต่ละหน่วยกิจมีเครื่องบินหน่วยละ 360 ลําต่อหน่วย เรือประจัญบานยามาโตะโดนโจมตีทางอากาศอย่างหนักตั้งแต่ 12.35 น.-14.23 น. จนทําควา�! �เสียหายแก่เรือมากดังนั้ นเรือจึงเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง จากการตรวจสอบ เรือประจัญบานยามาโตะถูกตอร์ปิโดทั้งหมด 13 ลูก ลูกระเบิดขนาดใหญ่ซึ่งมีขนาด 250กก.-500กก. ทั้งหมด 6 ลูก ลูกระเบิดขนาดกลางอีกมากกว่า 100 ลูก และลูกระเบิดขนาดเล็กอีกมากกว่า 120 ลูก



ภาพยนตร์
เรือรบยามาโตะ เป็นต้นแบบให้เกิดภาพยนตร์ไซไฟ อะนิเมะ ชื่อ เรือรบอวกาศยามาโตะ (Space Battleship Yamato - 宇宙戦艦ヤマト, Uchū Senkan Yamato) กำกับโดยเลอิจิ มัตสุโมโตะ ฉายทางโทรทัศน์ในประเทศญี่ปุ่นจำนวน 3 ภาค ในปี ค.ศ. 1974, 1978, 1980 จำนวน 127 ตอน นำไปตัดต่อใหม่ พากย์เสียงภาษาอังกฤษ ฉายในสหรัฐอเมริกาในชื่อว่า Space Cruiser Yamato (ต่อมา เปลี่ยนชื่อเป็น Star Blazers) ระหว่างปี ค.ศ. 1980-1982 จำนวน 137 ตอน และสร้างเป็นภาพยนตร์ฉายในโรง! จำนวน 5 ภาค ระหว่างปี ค.ศ. 1977-1983

การถ่ายภาพ คือ การบันทึกเหตุการณ์ ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง โดยการเก็บสภาพแสง ณ เวลานั้นไว้บนวัตถุไวแสง ผ่านอุปกรณ์รับแสงที่เรียกว่ากล้องถ่ายรูป หลังจากนั้น จะสามารถเปลี่ยนสภาพแสงเหล่านั้นกลับมาเป็นภาพได้อีกครั้งหนึ่ง ผ่านกระบวนการล้างอัดภาพ
ในภาษาอังกฤษคำว่า การถ่ายภาพ คือ Photography (อ่านว่า โฟโตกราฟฟี) มาจากการผสมคำกรีกสองคำ คือ คำว่า φως - phos ซึ่งแปลว่า แสง กับคำว่า γραφις - graphis หรือ γραφη - graphê ซึ่งแปลว่า การเขียน. เมื่อรวมกันแล้ว จึงมีความหมายตรงตัวว่า การวาดภาพด้วยแสง นั่นเอง



สารบัญ

พ.ศ. 2368 (ค.ศ. 1825) - นิเซฟอร์ นิเอปเซ่ (Nicéphore Niépce) ถ่ายภาพเป็นครั้งแรก โดยใช้ยางมะตอยจูเดีย (bitumen of Judea)
พ.ศ. 2382 (ค.ศ. 1839) - ฌากส์ ดาแกร์ (Jacques Daguerre) ซึ่งเคยทำงานกับนิเอปเซ่ ประดิษฐ์วิธีการถ่ายภาพใหม่ คือ ดาแกโรไทป์ (Daguerreotype) โดยใช้โลหะเงินบนแผ่นทองแดงในการถ่ายภาพ. ซึ่งดารแกร์พบว่า เมื่อนำเงินมาอังด้วยไอของไอโอดีนก่อนใช้ถ่ายภาพ แล้วนำไปอังด้วยไอปรอท จะได้ภาพออกมา
พ.ศ. 2383 (ค.ศ. 1840) - วิลเลี่ยม ฟอกซ์ แทลบอต (William Fox Talbot) ประดิษฐ์คาโลไทป์ (Calotype) โดยการชุบกระดาษด้วยซิลเวอร์คลอไรด์ เพื่อทำภาพเนกาทิฟ แล้วนำมาใช้ทำพอซิทิฟได้ เป็นวิธีการที่ใช้ในปัจจุบัน
พ.ศ. 2404 (ค.ศ. 1861) - เจมส์ คลาร์ก แม็กซ์เวล (James Clerk Maxwell) ถ่ายภาพสีเป็นครั้งแรก

ประวัติการถ่ายภาพ

คาเมร่า ออบสคูร่า (Camera Obscura)
โจเซฟ ไนซ์ฟอร์ นีปซ์ (Joseph-Nicephore Niepce)
กระบวนการดาแกโรไทป์ (Daguerreotype Process)
วิเลี่ยม เฮนรี่ ฟ็อกซ์ ทัลบอท (William Henry Fox Talbot)
กระบวนการเพลทเปียก (wet-collodion process)
แมททิว เบรดี้ (Mathew Brady)
เฟรดเดอริค สก็อต อาร์เชอร์ (F. Scott Archer)
เอ็ดเวอร์ด ไมรด์บริดจ์ (Eadweard Muybridge)
จอร์จ อีสต์แมนต์ (George Eastman)
จูเรีย มาร์กาเร็ต คาเมร่อน (Julia Margaret Cameron)
โจฮันน์ เฮนริช ชูลท์ (Johann Heinrich Schulze)
ราโยกราฟส์ (rayographs)
เฮนรี่ คารเทียร์ เบรสซอง (Henri Cartier-Bresson)
เซอร์ จอห์น เฮอร์เชล (Sir John Herschel)
โทมัส เวดจ์วู้ด (Thomas Wedgwood)
กระบวนการคาโลไทป์ (Calotype Process)
ฮีลีโอกราฟส์ (Heliographs)
carte-de-visite
ริชาร์ด แมดด็อกซ์
STEREOSCOPIC photography
Albumen Process
Sir Charles Wheatstone
Camera Lucida
Impressionism
Tintype process
Woodburytype process
Latent Image
Ambrotype process
Salted process
Combination Printing
Dry-Plate Process
Anaglyphs
Robinson, Henry Peach
Nadar
Stieglitz, Alfred
Rejlander, Oscar
Frith, Francis
Daguerre, Louis
Bayard, Hippolyte
Arago, Francois
Autochrome process
Pictorialism
Magnum
Robert Capa
digital still camera
ไลก้า
First 35mm still camera
Polaroid
xerography
Pinhole Photography
Electronic still camera
Gelatin paper
Directive Positive Process
Diorama
Collodion

เรื่องที่เกี่ยวข้อง

กระบวนการฮีลิโอกราฟฟี่
กระบวนการดาแกโรไทป์
กระบวนการทัลบอทไทป์
กระบวนการกระจกเปียก
กระบวนการกระจกแห้ง
กระบวนการเพลตแห้ง

กระบวนการถ่ายภาพ
(รอเพิ่มเติม)



การถ่ายภาพดิจิทัล

จอร์จ อีสท์แมน
กล้องถ่ายภาพ
เลนส์ถ่ายภาพ
ฟิล์ม
คาเมร่า ออบสคูร่า
ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปภาพถ่าย
นักถ่ายภาพที่มีชื่อเสียง
พระอัจฉริยภาพทางด้านการถ่ายภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช
จอห์น เฮอร์เชล
นิคอน คอร์ปอเรชัน (Nikon Corporation)
โจฮัน เฮนริช ชูลท์ (Johann Heinrich Schulze)
ออสการ์ กุสตาฟ เรย์ลันเดอร์ (Oscar gustave rejlander)
โจเซฟ แมกซิมิเลียน เพทช์วอล {Petzval, Josef Max)

เซลล์แสงอาทิตย์ (solar cell หรือ photovoltaic cell) อุปกรณ์สารกึ่งตัวนำที่มีหน้าที่แปลงโฟตอนจากแสงแดด ให้เป็นกระแสไฟฟ้า โดยทั่วไปแล้วเซลล์แสงอาทิตย์ที่มีทั้งแหล่งแสงจากดวงอาทิตย์และจากแหล่งอื่น ล้วนเรียกรวมกันว่า "photovoltaic cell"

นินเทนด็อกส์ (nintendogs) เป็นวีดีโอเกมในการจำลองเลี้ยงสุนัขสำหรับเครื่องเล่นนินเทนโด DS โดยผู้เล่นเกมจะมีการโต้ตอบกับลูกสุนัขผ่านทางทัชสกรีนและไมโครโฟนของเครื่องเกม นินเทนด็อกส์ออกตัวในงาน E3 ในปี 2547 และวางจำหน่ายครั้งแรกในประเทศญี่ปุ่น วันที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2548 ผลิตและพัฒนาโดยบริษัทนินเทนโด ออกแบบโดย คิโยะชิ มิซุกิ



ลักษณะเกม
เกมดำเนิไปโดยผู้เล่นทำการโต้ตอบกับลูกสุนัขภายในจอผ่านทางทัชสกรีนหรือไมโครโฟน โดยผู้เล่นสามารถเล่นกับสุนัข การโยนลูกบอล การโยนจานร่อน การฝึกสุนัข อาบน้ำ และพาสุนัขเดินเล่นในเมือง และสามารถนำสุนัขที่ถูกฝึกไปประกวดแข่งขันได้ เกมนินเทนด็อกส์ยังสามารถให้ผู้เล่นสองคน ที่มีเครื่องเกมอย่างละเครื่องเชื่อมต่อกันผ่านทางวายฟาย โดยให้สุนัขของผู้เล�! ��นแต่ละคนมาเล่นด้วยกัน

โยชิกิ (YOSHIKI, ヨシキ) ชื่อแต่เกิดว่า โยะชิกิ ฮะยะชิ (「林 佳樹」, Hayashi Yoshiki, 林 佳樹) (เกิด 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2508 (ค.ศ. 1965)) นักดนตรีชาวญี่ปุ่นมีชื่อเสียงจากวง X Japan ภายหลังจากยุบวง X Japan โยชิกิได้เป็นโปรดิวซ์เซอร์ให้กับวง Dir en Grey ที่ ฮอลลีวูด มลรัฐแคลิฟอร์เนีย และกลับมามาทำงานใหม่ในอัลบั้มของตัวเองชื่อ Violet UK




สารบัญ
โยชิกินั้น มีท่าทางยิ้มแย้มและสุขุมมากเหมือนเด็กหนุ่มที่น่ารัก ในเวลาพักผ่อนเขาเป็นคนร่าเริง พูดเก่งและเป็นมิตรมาก ตอนอายุ 5 ขวบ เขาก็ได้รับของขวัญเป็นเปียโน ตัวเขาเองจึงเริ่มเรียนเปียโนตั้งแต่ 5 ขวบ เพราะพ่อแม่อยากให้เขาเป็นนักเปียโน โยชิกิ กับ โทชิ มาตั้งแต่สมัยเด็ก เรียนโรงเรียนเดียวกัน ตั้งแต่อนุบาล จนถึง ม. ปลาย ชีวิตในวัยเด็กนั้นเขาได้รั�! �อุบัติเหตุและเหตุการณ์มากมาย เช่น ในสมัยประถม เขาจะมีความทรงจำกับการไปโรงพยาบาลมากกว่าโรงเรียน เพราะป่วยเป็นโรคหอบหืด (ปัจจุบันหายแล้ว) ในวันเกิดครบ 10 ขวบ เขาได้รับกลองเป็นของขวัญวันเกิดจากแม่ ซึ่งปกติเขาจะได้รับเครื่องดนตรีเป็นของขวัญวันเกิดทุกปีจนถือเป็นธรรมเนียม ที่ได้กลองเป็นของขวัญเพราะ พ่อของเขาอยากให้ตีกลองเป็นมือกลองที่ดีให้ได้ แ�! ��ะการเรียนเปียโนเป็นสิ่� �ที่เขาเล่นติดต่อกันนานที่สุด แม้ระหว่างนั้นเลิกเล่นไปหลายครั้ง แต่พอเวลาผ่านไประยะหนึ่งเขาก็เริ่มหันมาดีดเปียโนใหม่ ช่วงนี้เองเขาเริ่มรู้จักกับดนตรีแนวร็อก และเขาก็ได้รู้จักกับวง KISS จากโปสเตอร์หน้าร้านขายเทป และพอรู้ว่า KISS จะมาแสดงคอนเสิร์ตที่ประเทศญี่ปุ่น จึงขอให้แม่พาไปดูและเป็นการดูการแสดงสดครั้งแรกของเขา และจากการที่เขาได้ดูการแสดงส! ดครั้งนี้ ทำให้เขาได้รับอิทธิพลจากบนเวทีของ KISS และเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาตั้งวงดนตรีขึ้น และเพื่อนที่จะคุยเรื่องนี้ได้ก็มีแต่ โทชิ เท่านั้น ตอนที่เขาได้รับกลองเป็นของขวัญทำให้เขาอยากเป็นมือกลอง แม้ตอนนั้นจะเล่นเป็นแต่เปียโน แต่เขาก็มีความคิดที่จะนำไปใช้กับดนตรีแนวร็อก และคิดจะตั้งวงอย่างจริงจัง เขาเป็นนักร้องนำโดยตีกลองไปด้วย แต่เสียงข! องเขาเปลี่ยนช้า ทำให้เวล าร้องเพลงก็จะถูกเพื่อนล้อ ทำให้เขาเลิกร้องเพลงไปเลย
เมื่อเข้าเรียน ม.ต้น ร่างกายของเขาเริ่มแข็งแรงขึ้น และเข้าร่วมชมรมดนตรี เป็นชมรมที่มีชื่อเสียงมาก ชนะการประกวดได้อัดแผ่นเสียง ต่อมาเขาเริ่มรู้สึกว่าการเล่นเครื่องดนตรีเบาๆ เริ่มไม่เต็มอารมณ์ จึงหันมาเล่นกีฬา เขาเลือกเล่นฟุตบอล สาเหตุหนึ่งเพราะเขาอยากปลดปล่อยพลังงาน แต่เล่นได้ไม่นานก็เลิกไป และเขามีความคิดที่จะตั้งวงดนตรีขึ้น โดย โยชิกิ เล�! ��นกลอง โทชิ ยังไม่ได้เป็นนักร้องนำ แต่มีหน้าที่เล่นกีตาร์ โยชิกิเขาเริ่มตั้งวงอย่างจริงจัง ตอนนั้นใช้ชื่อวงว่า "NOISE" โยชิกิ และ โทชิ เริ่มแสดงในสถานที่ต่างๆ มากขึ้นและเริ่มแสดงคอนเสิร์ตของตัวเอง นอกจากนั้นยังเข้าประกวดในงานต่างๆ ด้วย



ชีวิตวัยเด็ก
ชีวิตในวัยเรียนของเขาจะเล่นดนตรีเป็นส่วนใหญ่แต่เขาก็ยังเกเรเหมือนเดิม ต่อมาเมื่อเขาพบกับปัญหาการเข้าเรียนมหาวิทยาลัย นอกจาก โยชิกิ และ โทชิ แล้ว สมาชิกคนอื่นๆ ขอถอนตัวหมด เขาหาจึงสมาชิกใหม่และเปลี่ยนชื่อวงใหม่ว่า X ก็เริ่มทำเพลงของตัวเองด้วย เพลง I'LL KILL YOU ที่พวกเรารู้จักกันก็เป็นเพลงที่แต่ในตอนนี้ด้วย แม้สมาชิกจะลาออกไปแต่ โยชิกิ และ โทชิ ก็เห็�! �ว่าควรทำวงต่อ ความหวังของเขาคือเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยดนตรี เพราะเขาอยากเป็นนักเปียโน ก็คิดว่าถ้าไม่จริงจังคงไม่เรียนต่อในมหาวิทยาลัยแน่นอน การที่เขาล้มเลิกการเข้าเรียนต่อ เขาก็นัดแนะกับ โทชิ ว่า ไปโตเกียวหลังจากที่เรียนจบ ม.6 เพื่อที่จะทำให้วง X เจริญเติบโตขึ้น เขากับ โทชิ เริ่มทำงานพิเศษพร้อมกับหาสมาชิกไปด้วย ทั้ง 2 เช่าอพาร์ตเมนท์อยู่ด้วยก�! �น ทำงานพิเศษทุกอย่าง ระห� ��่างทำงาน ก็ทำเพลงไปเสนอค่ายเทปด้วย
เนื่องจากวง X ที่ต้องเปลี่ยนสมาชิกบ่อยๆ ทำให้ โยชิกิท้อแท้และพูดว่า "เลิกซะดีมั้ย" สมาชิกของ X ตอนนั้นมีแค่ โยชิกิ และ โทชิ เท่านั้น การซ้อมที่มีมือกลองและนักร้องนำนั้นทำไม่ได้ โทชิ บอกว่าตอนนั้นรู้สึกว่าควรทำอะไรให้มันติดต่อกัน หลังจากนั้นเมื่อ โยชิกิ สามารถทำให้ ทาอิจิ ยอมเข้าวงได้ ก็เริ่มการแสดงสดอย่างจริงจัง แถมยังมีการอาละวาดบนเวที ล่างเวที�! �็ทะเลาะกับเจ้าหน้าที่ในงานดื่มฉลองหลังเสร็จงาน ทั้งผู้เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้อง นักดนตรีและแฟนเพลงแน่นไปหมด จึงทะเลาะกันใหญ่เป็นประจำทุกวัน โยชิกิ ชอบทำแก้วในร้านแตกหมดและชอบเหวี่ยงขวดเบียร์หลาย 10 ขวด จนเป็นข่าวลืออยู่เป็นประจำ เลยทำให้ร้านเหล้าห้ามไม่ให้เขาเข้ามากขึ้น
หลังจากโยชิกิสามารถรวบรวมสมาชิกของ X ได้ลงตัวที่สุดก็เริ่มทำวงดนตรีอย่างจริงจังมากขึ้นจนได้เดบิวท์ และประสบความสำเร็จมากมาย วง X ก็สามารถเข้าสู่ตลาดโลกได้และได้เปลี่ยนชื่อวงเป็น X Japan และในปี พ.ศ. 2540 โทชิได้ตัดสินใจออกจากวง โยชิกิและสมาชิกที่เหลือจังได้ตัดสินใจประกาศยุบวง ในวันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2540



ภายหลัง X Japan
อัลบั้ม
1990. 5. 25 ... Shake Hand / L.O.X.
1993. 4. 21 ... YOSHIKI Presents Eternal Melody / YOSHIKI
2005. 3. 23 ... ETERNAL MELODY II / YOSHIKI

ซิงเกิ้ล
1992. 1. 18 ... 背徳の瞳～Eyes of Venus～ (haitoku no hitomi) / V2
1993. 11. 3 ... AMETHYST/今を抱きしめて (Ima o dakishimete) / YOSHIKI
1993. 11. 3 ... 今を抱きしめて (Ima o dakishimete) / NOA
1994. 6. 1 ... FOREIGN SAND / YOSHIKI & ROGER TAYLOR
1997. 8. 6 ... moment / 西城秀樹 (Seijo Hideki)
1998. 6. 3 ... Begin / 北野井子 (Kitano Shoko)
1998. 10. 28 ... 薔薇と緑 bara to midori / 北野井子 (Kitano Shoko)
2000. 11. 8 ... 深紅の花 shinkou no hana / 工藤静香 (Kudo Shizuka)
2002. 11. 27 ... seize the light / globe
2003. 10. 29 ... I'LL BE YOUR LOVE / DAHLIA
2004. 12. 15... Scorpio / TRAX
2005. 4. 20... Rhapsody/ TRAX

วิดีโอ
1992. 3. 25 ... V2 SPECIAL LIVE / 1991.12.5 VIRGINITY / V2
2000.5 ... Anniversary(天皇陛下御即位十年をお祝いする国民祭典) / YOSHIKI
2004. 10. 20.... La Esperanza / TAKARAZUKA舞夢！/ 宝塚歌劇花組
2004. 11. 5.... La Esperanza / TAKARAZUKA舞夢！/ 宝塚歌劇花組
2005. 3. 30.... Yoshiki Symphonic Concert / YOSHIKI

ผลงานที่เกี่ยวข้อง
1991. 12. 12 ... Yoshiki Selection / YOSHIKI
1994. 5. 25 ... RAIN / GLAY
1994.5 ... ハッピネス？ (Happiness?) / Roger Taylor
1994. 6. 13 ... KISS MY ASS / VARIOUS ARTISTS
1996. 11. 4 ... Yoshiki Selection 2 / YOSHIKI
1998. 10. 3 ... SANE(IN GOD'S HANDS) / Violet U.K.
2002. 9. 20 ... Tribute to MASAMI 汚れなき豚友達へ!! / VARIOUS ARTISTS
2002. 11. 27 ... 8 YEARS Many Classic Moments / globe
2003. 3. 26 ... LEVEL 4 / globe
2003. 9. 26 ... 「愛・地球博」presents GLOBAL HARMONY / VARIOUS ARTISTS
2004. 8. 13... タカラヅカ・ピアノサウンド・コレクション　＜ピアノ演奏＞ La Esperanza / TAKARAZUKA舞夢！ / 宝塚歌劇花組
2004. 10. 20... TAKARAZUKA舞夢！（ライブCD） / 宝塚歌劇花組
2005. 3. 9... 「愛・地球博」コンピレーションアルバム Love the Earth / VARIOUS ARTISTS
2005. 3. 30... 「愛・地球博」コンピレーションアルバム Love the Earth Classics/ VARIOUS ARTISTS

หนังสือ
1992. 5. 21 ... ART OF LIFE / 市川哲史 (Ichikawa Tetsushi)
1992. 6. 25 ... NUDE / 羽積秀明
1993. 9. 17 ... 蒼い血の微笑 / 小林信也
1996. 3. 6 ... 小室哲哉 With 音楽対論 / 小室哲哉
1997. 4. 25 ... With t 小室哲哉音楽対論 Vol.3(文庫版) / 小室哲哉
2003. 1. 30 ... YOSHIKI わたしはあきらめない / NHK「わたしはあきらめない」制作班＋KTC中央出版編
2005. 8. 6... 私が「ヴィジュアル系」だった頃。 / 市川哲史

Band pieces / Piano scores
1992. 3. 20 ... 背徳の瞳 / Virginity / エクスタシー音楽出版
1993. 9. 1 ... YOSHIKIピアノ名曲集 Eternal Melody / 河合楽器製作所出版事業部
1993. 11. 30 ... 今を抱きしめて / ドレミ楽譜出版社
2005. 6. 30... YOSHIKI / ETERNAL MELODY II / ドレミ楽譜出版社



อ้างอิง

yoshiki.net

สาธารณรัฐซานมารีโน (Most Serene Republic of San Marino) ภาษาอิตาลี: Serenissima Repubblica di San Marino หรือ ซานมารีโน (San Marino) เป็นหนึ่งในชาติที่ขนาดเล็ก ตั้งอยู่ในยุโรปใต้ มีประเทศอิตาลีล้อมรอบ และเป็นหนึ่งในประเทศเล็กในยุโรป (European microstates)





สารบัญ
ประเทศนี้เกิดในพุทธศตวรรษที่ 9 โดยคนตัดหินที่ชื่อว่า "มารีนัส" ที่เสาะหาที่หลบภัยในภูเขาตีตาโน จากการรังควานของฝ่ายตรงข้ามอันเนื่องมาจากความแตกต่างทางศาสนา



การเมือง
ซานมารีโนแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 9 เทศบาล (castelli) ซึ่งยังมีฐานะเป็นเมืองด้วย ได้แก่


นครซานมารีโน (Città di San Marino)
อักกวาวีวา (Acquaviva)
บอร์โกมัจโจเร (Borgo Maggiore)
กีเอซานูโอวา (Chiesanuova)
โดมัญญาโน (Domagnano)
ฟาเอตาโน (Faetano)
ฟีโอเรนตีโน (Fiorentino)
มอนเตจาร์ดีโน (Montegiardino)
แซร์ราวัลเล (Serravalle)
เมืองที่ใหญ่ที่สุดของสาธารณรัฐคือ โดกานา (Dogana) ซึ่งไม่ได้เป็นเทศบาลที่ปกครองตนเองแต่เป็นพื้นที่ของเทศบาลเมืองแซร์ราวัลเล

การแบ่งเขตการปกครอง
ซานมารีโนพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขา และเป็นส่วนหนึ่งภูเขาตีตาโน และมีบรรยากาศแบบเมดิเตอร์เรเนียน



ประชากร
ส่วนใหญ่ชาวซานมารีโนนับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก

โซเดียมคลอไรด์ (Sodium chloride, สูตรเคมี: NaCl) มีชื่อที่เรียกทั่วไปดังนี้ เกลือแกง หรือ เกลือโต๊ะ หรือ ฮาไลต์ เป็นสารประกอบเคมี โซเดียมคลอไรด์เป็น เกลือ ที่บทบาทต่อความเค็มของ มหาสมุทร และ ของเหลวภายนอกเซลล์ของสิ่งมีชีวิตหลายเซลล์ เป็นส่วนประกอบหลักใน เกลือที่กินได้ มันถูกใช้อย่างกว้างขวางในการเป็นเครื่องปรุงรส และใช้ในการถนอมอาหาร



สารบัญ
โซเดียมคลอไรด์ จะเกิด ผลึก แบบคิวบิก สมมาตรในโครงสร้างเหล่านี้ ไอออน คลอไรด์ซึ่งมีขนาดใหญ่จะถูกจัดเรียงในคิวบิก โคลส-แพคกิ่ง ในขณะที่โซเดียมไอออนซึ่งมีขนาดเล็กกว่าจะถูกบรรจุในช่องว่าง ออกต้าฮีดรัลระหว่างพวกมัน แต่ละไอออนจะถูกแวดล้วมด้วยไอออนชนิดอื่น 6 ตัว นี่เป็นโครงสร้างพื้นฐานเดียวกันกับที่พบในแร่อื่นหลายชนิดและรู้จักกันในชื่อ โครงสร้าง ! ไฮย์ไลต์

เทพแห่งวิศวกรรม คือ เทพเจ้าผู้มีหน้า หรือมีความสามารถในงานช่าง ตามตำนานต่าง ๆ เช่น ในไทยจะนับถือ พระวิศวกรรม หรือ หรือเรียกได้อีกหลายชื่อว่า พระวิศณุกรรม พระวิสสุกรรม พระเวสสุกรรม หรือ พระเพชฉลูกรรม ส่วนเทพแห่งวิศวกรรมของสากล หรือตามตำนานเทพโรมันจะนับถือ เทพวัลแคน ซึ่งเป็นเทพผู้สร้างงานปั้นศิลปะ อาวุธ เหล็ก ไฟ และเครื่องมือในการรบ เป็นที่นับถื�! �ในฐานะเทพแห่งอุตสาหรรมและการผลิต

ทังสเตน (อังกฤษ:Tungsten) คือธาตุเคมีที่มีหมายเลขอะตอม 74 และสัญลักษณ์คือ W (จากภาษาลาตินว่า wolframium) ทังสเตนเป็นธาตุโลหะทรานซิชั่นสีขาวเทาแข็งและหนัก พบมากในแร่หลายชนิดประกอบด้วย วุลแฟรไมต์และชีไรต์ ทังสเตนในรูปบริสุทธิ์ใช้ในงานไฟฟ้าโดยเฉพาะไส้หลอดไฟฟ้า และการผลิตโลหะผสม

สารบัญ
อีก 1 สมาชิก ณัฐพล สุนทรานู (กลาง) เบส มีผลงานร่วมกับวงสองชุด คือชุด Rock & Roll และ ชุด Losoland

เสกสรร สุขพิมาย (เสก) ร้องนำ / กีต้าร์
อภิรัฐ สุขจิตร์ (รัฐ) เบส
กิตติศักดิ์ โคตรคำ (ใหญ่) กลอง

สมาชิก



ผลงาน

ไม่ต้องห่วงฉัน (โดด version)
ไม่ตายหรอกเธอ
คุณเธอ
I Wanna Love You
อยากบอกว่าเสียใจ
ฉันหรือเธอ (ที่เปลี่ยนไป)
คุณหรือใคร?
ไม่ต้องห่วงฉัน
อยากลอง
เราและนาย
ขับรถให้มันตามกฎ
ดาว
คน (2)
ฉันหรือเธอ (ที่เปลี่ยนไป) (Acoustics version)

Losociety (พ.ศ. 2539)

อยากเห็นหน้าคุณ
คนไม่ดี
อะไรก็ยอม
ซมซาน
เงิน
เลิกแล้วต่อกัน
ด้วยตัวเราเอง
สบายอยู่แล้ว
รักเมืองไทย
แม่
หนีเมือง หนีเธอ

Rock & Roll (พ.ศ. 2542)

เข้ามาเลย
ไม่ว่าง
หมาเห่าเครื่องบิน
ให้รู้ว่ายังรักกัน
คนบ้า
มอ'ไซค์รับจ้าง
อิสระเสรี
Baby I Love You
หมูในอวย
รอยยิ้มนักสู้
อย่าเห็นแก่ตัว

Losoland (เมษายน พ.ศ. 2544)

พันธุ์ทิพย์
5 นาที
เคยรักฉันบ้างไหม
ฝนตกที่หน้าต่าง
ไม่คิดนอกใจ
เธอชอบนาย
อยากเปลี่ยนใจเธอ
ทุกลมหายใจ
ลาจากเธอ
โชคดี

ผลงานพิเศษ

จักรยานสีแดง
โลกใบใหม่
แทบขาดใจ
เคยบอกว่ารักกัน
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

?

มาช่วยกันเพิ่มเติมและแก้ไขกันเถอะ อีกนิดหนึ่งหน้านี้ก็จะเรียบร้อยแล้ว
รายละเอียดเพิ่มเติมดูได้ที่ เริ่มต้นเขียน และ นโยบายวิกิพีเดีย หรือ ภาษาอื่นด้านซ้ายมือ ให้นำกล่องนี้ออกเมื่อมีข้อความเพิ่มเติม

กานามัยซิน (Kanamycin)


รุ่นที่ 1
รุ่นที่ 2
รุ่นที่ 3

A07AA08
J01GB04
S01AA24

ใน legendarium ของ เจ.อาร์.อาร์. โทลคีน ทวิพฤกษาแห่งวาลินอร์ (Two Trees of Valinor) คือ เทลเพริออน (Telperion) และ เลาเรลิน (Laurelin) อันเป็นพฤกษาเงินและทองซึ่งนำแสงสว่างมาสู่ดินแดนของ วาลาร์ ในโบราณกาล พวกมันถูกทำลายโดย เมลคอร์ และ อุงโกเลียนท์ แต่วาลาร์นำดอกไม้และผลสุดท้ายของพวกมันไปสร้างเป็น ดวงจันทร์ และ ดวงอาทิตย์



สารบัญ
แหล่งกำเนิดแสงสว่างแรกสำหรับอาร์ดาทั้งหมดเป็นตะเกียงอันยิ่งใหญ่สองดวงคือ อิลลูอิน ดวงสีเงินทางเหนือ กับออร์มัล ดวงสีทองทางใต้ ตะเกียงทั้งสองถูกทำลายลงโดยเมลคอร์ หลังจากนั้นวาลาร์ได้ย้ายที่อยู่มายังวาลินอร์ และเทพียาวันนาได้ร้องเพลงเพื่อสร้างทวิพฤกษา คือ เทลเพริออน พฤกษาเงินและ เลาเรลิน พฤกษาทอง โดยที่เทลเพริออนสื่อความหมายถึงผู้ชายและเล�! ��เรลินหมายถึงผู้หญิง ต้นไม้ทั้งสองตั้งอยู่บนเนินเขา เอเซลโลฮาร์ นอกเขตวาลิมาร์ พวกมันเติบโตขึ้นต่อหน้าวาลาร์ทั้งหมด และได้รับน้ำจากน้ำตาของเทพีนิเอนนา
พฤกษาแต่ละต้นล้วนเป็นแหล่งกำเนิดแสงสว่าง คือ แสงสีเงินแห่งเทลเพริออน และแสงสีทองแห่งเลาเรลิน เทลเพริออนมีใบสีเข้ม (สีเงินอยู่บนด้านหนึ่ง) และน้ำค้างสีเงินของเขาถูกเก็บเป็นแหล่งของน้ำและแสงสว่าง เลาเรลินมีใบสีอ่อนประดับไปด้วยสีทอง และน้ำค้างของเธอก็ถูกเก็บไว้เช่นเดียวกันโดยเทพีวาร์ดา
หนึ่ง "วัน" ในยุคนั้นมีสิบสองชั่วโมง ต้นไม้แต่ละต้นจะผลัดกันเปล่งแสงสว่างเป็นเวลาเจ็ดชั่วโมง (เพิ่มแสงจนสว่างสุดแล้วจางลงช้า ๆ อีกครั้ง) โดยมีช่วงคาบเกี่ยวกันตอนหนึ่งชั่วโมงของ "ยามเช้าตรู่" และ "ยามโพล้เพล้" จะมีแสงอ่อน ๆ ของทั้งพฤกษาทองและเงินเปล่งออกมาพร้อมกัน
เมลคอร์ผู้ริษยาได้ขอความช่วยเหลือจากสัตว์ประหลาดแมงมุมยักษ์ อุงโกเลียนท์ (แมงมุมยักษ์ตัวแรกและเป็นบรรพบุรุษของ ชีล็อบ) เพื่อทำลายทวิพฤกษา ด้วยการสร้างเมฆหมอกแห่งความมืดปกคลุมตัวไว้ เมลคอร์โจมตีต้นไม้แต่ละต้นและอุงโกเลียนท์จอมละโมบได้ตะกรามกินชีวิตและแสงสว่างที่อยู่ในทวิพฤกษานั้น
ยาวันนาได้ร้องเพลงอีกครั้งและนิเอนนาร่ำไห้ แต่พวกเธอกลับทำได้เพียงชุบชีวิตดอกไม้ดอกสุดท้ายของเทลเพริออน (ต่อมากลายเป็น ดวงจันทร์) และผลสุดท้ายของเลาเรลิน (ต่อมากลายเป็น ดวงอาทิตย์) พวกมันถูกมอบหมายให้กับเทพไมอาร์สององค์ คือ เทพทิลิออน เป็นผู้ขับเคลื่อนเกาะแห่งดวงจันทร์ และ เทพีอาริเอน เป็นผู้บังคับนาวาแห่งดวงตะวัน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม ใน ลอ! ร์ดออฟเดอะริงส์ จึงมักเรียกดวงอาทิตย์ว่า "เธอ" และเรียกดวงจันทร์ว่า "เขา"
อย่างไรก็ตามแสงอันบริสุทธิ์ของทวิพฤกษาก่อนที่จะถูกทำลายโดยอุงโกเลียนท์ กล่าวกันว่าถูกเก็บไว้ในซิลมาริลสามดวงเท่านั้น




การสร้างสรรค์และการทำลาย
เนื่องจากเอล์ฟผู้มายังวาลินอร์รักใคร่นิยมเทลเพริออนเป็นพิเศษ เทพียาวันนาจึงได้สร้างพฤกษาอีกต้นหนึ่งที่เหมือนกันมอบให้ตั้งอยู่ในนครทิริออน ซึ่งชาววันยาร์ และชาวโนลดอร์อาศัยอยู่ด้วยกันในช่วงแรกๆ ต้นไม้นี้มีชื่อว่า กาลาธิลิออน มีลักษณะเหมือนกันกับเทลเพริออนทุกประการ เพีียงแต่ไม่สามารถส่องแสงสว่างออกมาเท่านั้น มันแตกหน่อออกต้นอ่อนใหม่มาก! มาย หนึ่งในนั้นถูกเรียกว่า เคเลบอร์น และนำไปปลูกอยู่บนเกาะโทลเอเรสเซอา
ในยุคที่สอง ต้นอ่อนของเคเลบอร์นต้นหนึ่งถูกนำไปมอบเป็นของขวัญให้แก่ชาวนูเมนอร์ นั่นคือ นิมล็อธ พฤกษาขาวแห่งนูเมนอร์ มันคงอยู่ตลอดช่วงเวลาของอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ แต่เมื่อเซารอนเข้าควบคุมเกาะ เขาได้ล่อลวงให้กษัตริย์อาร์-ฟาราโซนโค่นมันลง
โชคดีที่อิซิลดูร์ ได้ลักลอบเก็บผลหนึ่งของต้นไม้นั้นมาไว้ ผลดังกล่าวกลายเป็น พฤกษาขาว แห่ง กอนดอร์ ในเวลาต่อมา



ผู้สืบทอดของเทลเพริออน
ไม่มีการกล่าวถึงต้นไม้ที่สร้างขึ้นให้เหมือนกับเลาเรลิน ไม่เหมือนกับเทลเพริออนซึ่งมีที่สร้างขึ้นมากมาย ด้วยเหตุว่าเทลเพริออนเป็นที่ชื่นชอบของพวกเอล์ฟมากกว่า อย่างไรก็ตาม กษัตริย์ทัวร์กอนได้สร้างแบบจำลองของเลาเรลินขึ้นเรียกว่า กลิงกัล ซึ่งหมายถึง 'โคมอัคคี' ประดับไว้ในนครกอนโดลินของชาวโนลดอร์พลัดถิ่น



นัยสำคัญในเรื่อง
แสงสว่างโดยหลักการนั้นเป็นเต็มไปด้วยสัญลักษณ์ โทลคีน ผู้เป็นชาวโรมัน คาทอลิก น่าจะเปิดเผยนัยสำคัญของแสงสว่างใน Christian symbolism ต้นไม้ยังมีความสำคัญเป็นพิเศษต่อโทลคีน ดังจะเห็นได้จากเรื่องสั้นของเขา คือ "Tree and Leaf" ซึ่งเป็นนิทานเปรียบเทียบอันประณีตที่อธิบายกระบวนการสร้างสรรค์ของเขาเอง คือ นิกเกิล ตัวเอกในเรื่อง ได้ใช้ชีวิตทั้งชีวิตไปกับการทาสีต้นไม้ต้น�! �นึ่ง
พฤกษาเป็นการปรากฏอีกรูปแบบหนึ่งตามหลักการ 'ทองและเงิน' ที่แสดงไว้ในรูปแบบตำนาน พวกมันถูกสร้างขึ้นตามอย่างตะเกียงออร์มัลกับอิลลูอิน และยังเป็นที่มาของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ที่ถูกสร้างขึ้นภายหลัง



นัยสำคัญภายนอก
ทั้งเทลเพริออนและเลาเรลินมีชื่อเรียกหลายชื่อดังปรากฏต่อไปนี้: เทลเพริออนยังมีชื่อว่า ซิลพิออน (Silpion) และ นิงเควโลเท (Ninquelótë) ในขณะที่่เลาเรลินมีชื่อเรียกอื่นอีกว่า มาลินัลดา (Malinalda) และ คูลูริเอน (Culúrien)
ในงานเขียนแรก ๆ ของโทลคีน (ดูที่: ประวัติศาสตร์ของมิดเดิ้ลเอิร์ธ) ชื่อของเทลเพริออนได้แก่ ซิลพิออน (Silpion), บันซิล (Bansil) และ เบลธิล (Belthil)



คำอ้างอิง
ยุคสมัย: สร้างขึ้นไม่นานหลังจากการมาถึงของ วาลาร์ ยัง วาลิมาร์ และถูกทำลายไม่นานหลังจากการเริ่มต้นยุคแรก
ที่ตั้ง: บนเนินเขา เอเซลโลฮาร์ ทางตะวันตกของ วาลิมาร์
การกำเนิด: สร้างโดย ยาวันนา และรดน้ำด้วยน้ำตาของ นิเอนนา

วิทยาศาสตร์โลก หรือ โลกศาสตร์ (Earth Sciences) เป็นศัพท์ที่ใช้เรียกครอบคลุมแขนงต่าง ๆ ของวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับดาวเคราะห์โลก วิทยาศาสตร์โลกอาจถือได้ว่าเป็นกรณีพิเศษของวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ เนื่องจากโลกเป็นดาวเคราะห์เพียงดวงเดียวเท่าที่เรารู้จักที่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ แนวทางในการศึกษาวิทยาศาสตร์โลกนั้น มีทั้งคตินิยมแบบลดทอนและแบบองค์รวม สา�! �าวิชาสำคัญ ๆ ของวิทยาศาสตร์โลกเท่าที่ผ่านมานั้น จะใช้วิชาฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ เคมี และชีววิทยา เพื่อสร้างความเข้าใจเชิงปริมาณในพื้นที่หรือภาค (sphere) หลัก ๆ ของระบบโลก ซึ่งได้แก่

ธรณีวิทยา (Geology) ครอบคลุมส่วนของโลกที่เป็นหิน (หรือธรณีภาค) ซึ่งประกอบด้วยแกนโลก เนื้อโลก และเปลือกโลก สาขาวิชาที่สำคัญได้แก่ ธรณีฟิสิกส์, ธรณีเคมี, บรรพชีวินวิทยา, แร่วิทยา, ศิลาวิทยา, วิชาลำดับชั้นหิน, และตะกอนวิทยา
สมุทรศาสตร์ วิทยาแหล่งน้ำแผ่นดิน (limnology) และอุทกวิทยา ครอบคลุมส่วนของโลกที่เป็นน้ำ (หรืออุทกภาค) ทั้งที่เป็นน้ำจืดและน้ำเค็ม สาขาวิชาย่อยที่สำคัญคือ สมุทรศาสตร์ทางฟิสิกส์, ทางเคมี, และทางชีววิทยา
วิทยาศาสตร์ชั้นบรรยากาศ ครอบคลุมส่วนของโลกที่เป็นก๊าซ (หรือชั้นบรรยากาศ)
วิทยาธารน้ำแข็ง ครอบคลุมส่วนของโลกที่เป็นน้ำแข็ง (cryosphere)

เทมาริ หรือ เทะมะริ อาจหมายถึง:

เทะมะริ (ของเล่น) - ของเล่นชนิดหนึ่งของเด็กผู้หญิงญี่ปุ่น มีลักษณะเป็นลูกบอลที่ใช้ด้ายร้อย
เทมาริ (ตัวละคร) - ตัวละครใน นินจาคาถาโอ้โฮเฮะ

โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย ๒ เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่และมีคุณภาพในภาคใต้ มีเนื้อที่ 71 ไร่ 3 งาน อยู่ในเขตหมู่ 3 และหมู่ 5 ตำบลบ้านพรุ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา

ปีการศึกษา 2524 ได้จัดตั้งเป็นศูนย์วิชาเกษตรกรรม โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย โดยมี นายธรรมนูญ วิสัยจร เป็นผู้อำนวยการ

ปีการศึกษา 2533 นายวิรัช บุญนำ รับนโยบายจากกรมสามัญศึกษา ประกาศจัดตั้งเป็นสาขา โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย

ปีการศึกษา 2539 กระทรวงศึกษาธิการ ได้ประกาศจัดตั้งสาขาโรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย เป็นโรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย ๒ โดยมี นายวิลาพ อุทัยรัตน์ เป็นผู้บริหารโรงเรียน

ปีการศึกษา 2542-2547 โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย ๒ มีนักเรียนจำนวน 2,551 คน ครู-อาจารย์ จำนวน 120 คน โดยมีนางบุปผา มณีพรหม เป็นผู้อำนวยการ

ปีการศึกษา 2547 โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย ๒ มีนักเรียนจำนวน 3,078 คน ครู-อาจารย์ จำนวน 151 คน โดยมีนางสาวผ่องศรี เรืองดิษฐ์ เป็นผู้อำนวยการ

ปีการศึกษา 2549 โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย ๒ มีนักเรียนจำนวน 3,113 คน ครู-อาจารย์ จำนวน 152 คน โดยมีนางพิมพ์มาส รังสรรค์สฤษดิ์ เป็นผู้อำนวยการ
เว็บไซต์ของหาดใหญ่วิทยาลัย 2 ชื่อลิงก์ http://school.obec.go.th/yorvor2/